Prolog

Po dłogim oczekiwaniu w końcu pojawił sie prolog jest dedykowany mojej kochanej Natalce :* Dziękuję za wszytko mam nadzije że ci się spodoba :**
Zanim zaczniesz czytać włącz KLIK

Szczęście, miłość, przyjaciele.. Co to jest, czy to na prawdę istnieje? Czy to jest dane tylko osobą które krzywdzą innych? Którzy nie zważają na uczucia i raną? Dlaczego ja nie mogę taka być? Dlaczego to mnie spotyka ból, nienawiść, samotność? Dlaczego to ja muszę być ta najgorsza, nie lubiana, obrażana? Dlaczego nie mogę być taka jak inni ? Dlaczego nie może mnie ktoś pokochać, być  przy mnie lub po prostu być miłym ? Dlaczego ja muszę być wyrzutkiem, którego wszyscy obrażają chodź wcale nie znają? Dlaczego to ja muszę być ta słaba? Dlaczego to wszystko mnie spotkało, a nie kogoś innego? Dlaczego to ja muszę tak bardzo cierpieć i być samotna, nie potrzebna, nie kochana? Dlaczego to mnie dotknęło? Nawet nie można sobie wyobrazić jak samotność może działać na człowieku. Bój i nienawiść innych może załamać. To wszystko mnie już przerasta nie dam rady dużej żyć z uczuciem, że każdy mnie poniży chociaż bym nic nie robiła, siedziała cicho jak myszka to i tak dopadną mnie słowa które zabolą sto razy bardziej niż poprzednie. Już się do tego przyzwyczaiłam, ale w ciąż to boli bardziej i coraz mocniej wszystkie słowa uderzają i kaleczą moje serce, które już ledwo wytrzymuje to wszytko. Nic nikomu nie zrobiłam jestem miła a i tak będę obrażana na każdym kroku. To nie jest sprawiedliwe bo przecież nie jestem zła dla nikogo a oni i tak mnie nienawidzą. Dlaczego? Robię im coś tym że istnieje, że żyję tak jak oni?  Ich nienawiść jest spowodowana tym że jestem na tym świecie i mam takie same prawa jak oni? Przecież ja nic takiego nie robię po prostu żyję daleko od nich sama, ale żyje to ich tak boli? Nie wiem i nie chcę wiedzieć, ale pragnę jednego żeby w końcu ktoś mnie pokochał i przestał obrażać. Żeby był ktoś dla mnie miły tak jak ja jestem dla innych.